good mourning

• 99'dan beri alkaline dinliyorum; bu dinlediğim bir çok diğer gurupla kıyaslandığında oldukça kısa bir süre. akmak böyle bir şey işte; yirmili yaşların ikinci yarısında aradaki 15 dakikalık karanlığı unutup yaniden başlamak istiyoruz ama olmuyor. 8o' öncesi doğan kardeşlerim söz konusu albümün en iyi alk3 albümü olduğundan falan sözetmişlerdi o an bir şey söylemedim ama şimdi söylüyorum: good mourning hali hazırda jerry finn'in en kötü miksajı, bu haliyle uçurumlar az da olsa matt skiba'ya yaramış fakat dan'in melankolisi kırılıp-eksilmiş bir tütsüde seyrelmekte-albümün çıkış döneminin sözel manada 'tuesday' gurubuna yaptığı göndermeler bu bağlamda yazı kurtaramayacak gibi. fakat genç kuşağın içinde ki o kıpırtı ve bununla paralel gelişen ümitsizliği düşündükçe, sanırım yanılan benim; kötü olan bu albüm değil de benim içimde çoğalan veya eksilen şeyler. son zamanlar da dan'in evlendiğini, matt'in de evinin yandığını düşünürsek; içimizde ölen heyecanın vurgusuzluğu konumunda yalnız değilim. aksi halde bu albüm her yapıdaki ruh hali için eşsiz bir albüm olurdu.