de gaulle

• tutunamayanlar'da de gaulle, memuriyet hayatindaki bazi sozde calisanlarin is disiplin(sizligin)e ve lakayitligina yapilan elestirel bir gondermedir.
  
  kitabin 7. bolumunde turgut, ankara'da bir devlet dairesi onunde dikilip iceri adim atip atmama konusunda tereddut yasarken aklindan sunlar gecer:
  
  "pencereler, pencereler. külrengi külrengi, serpme sıva... ağır ve çiçek bozuğu kütle; keskin ankara güneşi, çirkinliği kuvvetlendiriyor. nasıl kaldıralım bu yığınları ortadan? hakkınız yoktu buna: bizi zevksizliğinize mahkûm etmeye. pürüzlü kütleye isteksizlikle baktı: içeriye girsem mi? girme diyor büyük kapı; girme yutarım seni. yut bakalım. istediğimi koparacağım senden. vızgelir bana hademeleriniz, evrak ve kayıt odanız, bekleyin şimdi gelir efendimleriniz; vızgelir bana de gaulle hakkında yorumlarınız. ikinci katta... sağa sapmayın sola sapın... koridorda soldan ikinci kapı... kılığımı iyi buldu da bana “hemşerim” demedi neyse..."