los olvidados

• üzerinden 62 yıl geçmesine rağmen, hiç eskimeyen bir başyapıt. luis bunuel italyan yeni gerçekçiliğini sevmese de, gerçekçiliğe eleştirel bir bakış açısı getirerek, nası olması gerektiğini söylüyor. bunu da işin içine şiir ve düş katarak yapıyor. sürreal öğeler de yerli yerinde ve son derece stilize.
  
  filmin sosyal içerikli olup da doğrudan mesaj vermeyen yapısı ise takdire şayan nitelikte gerçekten. sanatçının anlatmak istedikleri açısından da önemli. keza bu yapıyı kurabilecek çok az yönetmen vardır şu sinema tarihinde.
  
  sürreal sahneleriyle, seyirciye karşı son derece agresif yapısı ile, unutulmaz sonu ve başı ile izlenmeye değer o özel eserlerden biri bu film. son olarak, bunuel' in filmi 21 günde tamamladığını da ekliyim.