monsieur lazhar

• les choristes tadında izlemesi rahat,bittiğinde buruk ve hoş bir tat bırakan film.
  filmi sevmekle birlikte , pek çok acı konuyu kendine mevzubahis edinmesine rağmen, ben şahsen çok etkilenmedim,buna yol açan da filmin oldukça mesafeli anlatımı denilebilir.
  --- spoiler ---
  
  mesafeyi oluşturan nedenlerse karakterlerin yakınlaşmasındaki derinlik eksikliği ve gerçeküstülük.
  
  les choristes ile karşılaştırırsam , korodaki öğretmen clément mathieu nun çocuklarla yakınlaşması çocukların ona düşkünlüğünün anlaşılabilir pek çok yanı vardı,
  
  çocuklar hapishane tipi disiplinli okullarında kendileri olabilmenin kapılarını aralayan, çok insani bir hocayla ilk defa karşılaşmışlardı .bir çok ufaklı tefekli zorluklar ve mutluluklarla ilişkilerinin şekillenmesine tanıklık ediyorduk.
  
  bu filmde ise çocukların öğretmenleri ile nasıl bağ kurdukları anlaşılamıyor,
  
  zaten çocukların da bir derinliği yok, hayatları oldukça steril ve rahat görünüyor ,büyükleri de onların "sırça" dan yapılmış psikolojilerinin bozulmasını engellemek için ellerinden geleni yapıyorlar..
  
  monsieur lazhar ın claire olan hayranlığını anlayabilmek mümkün,
  genç bayan öğretmenin çocuklara kurduğu renkli ve neşeli dünya onun için çok uzak ve büyülü geliyor.fakat claire in monsieur lazhar a karşı olan hayranlığının gelişimi birdenbire oluyor ve ilişkileri oldukça muallakta kalıyor.
  
  dünyanın en büyük acıları arasından gelmiş bu iyi ve vakur adamın acıları çevresindekiler için ,öğrencileri için görünmez kalıyor..
  
  --- spoiler ---