anı

• anılar, zamanla bazen bizden bağımsız birer birey gibi oluverirler. o kadar bağımsız ki sanki pılı pırtılarını bir bavula toplar ve birden giderler...
  hatırlamaya çalışırız, unuttuklarımızı hatırlamaya...öyle uzaktadırlar ki işte, yolun hangi dönemecinde bizden ayrıldıklarını hatırlayamayız ya da hiç bilemeyiz belki de, sonra tam gözlerin birden dalıp gittiği tek bir anda çekip gitmiş anılar tüm kokularıyla, giyisileriyle, oyuncaklarıyla, kendine ait tabiatıyla seriliverir gözümüzün önüne... anılar sonsuzluğun bir noktasında kendine ait kokularıyla, dokularıyla, ışıklarıyla ve karanlıklarıyla kalabilmiş olanlardır