j. edgar

• dayanılmaz diş ağrımla birlikte filmi ite kaka, yer yer duraksayarak izlemeyi az önce bitirdim.
  
  --- spoiler ---
  2011'in en çok beklediğim filmlerinden biri olan j. edgar' ı üzülerek söylemeliyim ki hayal kırıklığı içinde izledim. filmin en çok rahatsız eden yönü, leonardo dicaprio 'nun rahatsız edici düzeye varan vurgulu, kendini beğenmiş konuşmasının filmin tamamına yayılmış olması. filmin hikayesinin büyük bir bölümünü edgar' ın ağzından dinliyoruz ve bu bir süre sonra gerçekten rahatsız ediyor ve sıkıyor. edgar' ı iki ayrı zaman diliminde yaşlılığı ile fbi 'yı kurduğu gençlik dönemi arasında gidip gelen geçişlerle izlerken; dicaprio' yu o yoğun makyaj altındaki yaşlandırılmış komik görüntüsüne sanki hala otuzlu yaşlarındaymışçasına hareket eden beden dili ve genç ses tonu ile konuşmaya devam etmesi eklenince; canlandırdığı karakterin inandırıcılığına sekte vuran en önemli etken olmuş. filmin ilerleyen bölümlerinde edgar' ın hayatı boyunca yanından ayırmadığı sadık iş arkadaşı the social network 'ten tanıdığımız armie hammer 'ı ise dicaprio' dan daha fazla yaşlanmış bir şekilde görünce insan ister istemez yönetmen clint eastwood 'a hayıflanmadan edemiyor. sen al güzelim çocuğu dicaprio ile seviştirmediğin gibi bir de daha fazla yaşlandır, olacak iş değil. şaka bir yana gerçekten film edgar' ın özel hayatına değinirken cinsel tercihleri üzerine fazla vurgu yapmaktan sanki itina ile kaçınmış. burda yönetmenin bu tercihini eleştirecek değilim. tamamen eastwood' un kişisel tercihi olabilir. fakat filmin finaline doğru edgar' ın annesi öldüğünde, edgar' ın annesinin kıyafetlerini giymesi, kolyesini takması ve aynaya bakarak hayatta en çok değer verdiği insan için ağlaması filmin en vurucu sahnesi olması gerekirken eastwood' un oldukça çekimser ve ruhsuz hikaye örgüsü içerisinde malesef yeteri kadar etkileyici olmamış. filmin bana göre en olması gerektiği gibi oynayan tek oyuncusu naomi watts 'tı.
  
  --- spoiler ---
  
  sonuç olarak insan filmi izleyince dicaprio' nun oscar' a aday bile olamamasına şaşırmıyor. merly streep faciasından sonra we need to talk about kevin filmindeki performansı ile beni bir nebze memnun eden tilda swinton ' ın ardından geriye şimdilik bir tek oscar adayı michelle williams 'ı izlemek kalıyor.
  
  edit:düzeltme.