blankets

• ben pek beğenmedim. craig thompson'dan bir tek blankets'i okudum. önceki eserlerini ya da daha sonra gelen habibi'yi okumadım, ama okumayı düşünüyorum. çünkü her ne kadar blankets'da içime sinmeyen birçok şey olsa da adamın tarzını sevebileceğimi hissettim okurken.
  
  blankets sanki biraz toyluk zamanına gelmiş bir eser gibi. plotting'i zayıf. 600 sayfalık bir grafik romandan bahsediyoruz ve 4/5'i esas oğlanın ilk gençliğiyle, ilk aşkıyla, aşırı hıristiyan ailesi ve kendi inançlı kişiliğine yoğunlaşırken birden hoop-eleman o klostrofobik wisconsin kasabasından ayrılıyor, aşkını unutuyor, büyük şehre gidiyor, inancını yitiriyor. ve tüm bunlar bir çırpıda oluyor. sen o kadar background ver, sonra gelişmeyi ve sonu oldu bittiye getir. sanki tüm bunlara daha çok sayfa ayrılabilirmiş gibi geldi bana. o teenage romance biraz daha kısa tutulabilirdi. raina'lı bölümlerde çok fazla klişe var zaten. kıza omg you're so cheesy dedirtince cheesy'likten kaçamıyorsun sevgili thompson. kardeşiyle olan ilişkilerine yer verdiği kareler ne kadar tadından yenmezse raina'yla olan sıkıcı ilişkisi bitse de gitsek hissi uyandırdı ister istemez.
  
  yine de adamın tarzını sevdim. nedense habibi'yi okuyunca daha fazla ısınacakmışım gibi geliyor. tarzı insanda öyle bir beklenti ve güven oluşturuyor. umarım yanılmıyorumdur.