bülent ortaçgil

• 96 yılında ankara konserine gelmişti.konser 3 gün ardışık ve aynı mekanda idi. yaklaşık iki haftalık harçlığıma denk üç günlük konser bileti almıştım. yurtta kaldığımdan, ve yurda giden boktan son otobüsü yakalamak için, konseri belirli bir saatte terk etmek durumundaydım. konserde de en çok merak ettiğim şarkı, 'deniz kokusu getiriyorum' adlı bir şarkı idi. bu şarkı basılı albümlerde olmadığından, kıytırık bir eski kayıt olan, kasetten dinlerdim. elden ele çekilen kasetler vardı o zamanlarda, kalitesi el sayısı arttıkça düşerdi.
  
  konserin ilk günü, heyecanla yanına gittim bu şarkıyı istedim. yurdun son otobüsü 10:45'te idi. benim otobüse yakalamak için, kızılay sıhhiye arasını yürümem gerekiyordu. yolu 5 dakikada koşacağımı düşündüğümden ve istediğim şarkıyı dinleme olasılığından, 5 dakika kalaya kadar bekledim. yine çalmadı, koşa koşa otobüse yetiştim.
  
  sonra ikinci gün, yine gittim aynı yerdeki aynı konsere, sırtımdaki son otobüsün aynı ağırlığı ile. yine şarkıyı istedim, dün de istediğimi beyan ettim. o zamanki gurur, benzeri bir takım duygudan bahsedemedim kendisine, otobüsten, parasızlıktan v.s. yine aynı şeyler oldu lanet otobüs yüzünden şarkıyı dinleyemedim.
  
  üçüncü gün, yine gittim yanına, abi dedim ben öğrenciyim, iki gündür şu şarkıyı istiyorum çalmıyorsun. 'olur mu çaldım yaa' dedi. kaçta çaldığını sordum, saati söyledi. abi dedim benim otobüs var, koşu var, var oğlu var. üçüncü gün, konsere istediğim şarkıyla başladı, başlarken de, iki gündür kafmın etini yiyen bir çocuk var bu şarkıyı ona çalıyorum dedi. şarkıyı dinledim, ve son gün yine koşarak ama daha mutlu otobüse yetiştim. böyle de güzel bir insansın sen.