asla aşık olunası bir insan olamayacağını anlamak

• zaman zaman kişiyi karakterini sorgulamaya iten durumdur. artık hepimiz biliyoruz ki aşk öyle tiple, güzellikle vesaireyle alakalı bir olgu değil, öyle olsaydı sokakta afedersin suratına tükürmeyeceğin adamların, 120 kiloluk kadınların yanında kendisine aşık etrafında pervane sevgililerini görmezdik. aynaya baktığınızda "yani fena da değilim, bir giderim var aslında" diyorsanız ve buna rağmen hiç aşık olunmamışsanız, ilk girdiğiniz bir ortamda en güzel ya da en zeki olmasanız da bir şekilde en çok dikkat çeken insanlardan olmayı başarıyor, onlarca ilk buluşma yaşıyor ama hiçbirinin sonunu bir yere bağlayamıyorsanız,yani adamlar sizden resmen sizi tanıdıkça kaçıyorsa ama bir yandan da etrafınızdaki erkeklerden sürekli "harbi kızsın" gibi gaza getirici ama aşkla alakası olmayan cümleler duyuyorsanız bir süre sonra ister istemez anlıyorsunuz asla aşık olunası bir insan olamayacağınızı. elinizdeki güzel dostluklara tutunarak ve seks ve aşk işlerini birbirinden ayırarak ^* gayet güzel rahat bir hayat da yaşayabiliyorsunuz ama işte kafanızı hep kurcalayan bir soru oluyor:
  
  "ben mi çok karaktersizim?ne yanlış bende de harbi kız, arkadaş, dost, ağlanacak omuz, fuckbuddy gibi her türlü ilişkiyi kurabilirken karşı cinsle kendime aşık edcemiyorum?"