nükleer atık

• nükleer enerji reaktörlerinin yakıtı olan zenginleştirilmiş radyoaktif çubuktan enerji elde edildikten sonra geriye kalan kullanılamayan atık. çubuğun yaklaşık %5'i olduğu gibi kalır, geri kalanı da daha az derecede radyoaktiftir. amerika birleşik devletlerinin çevre koruma dairesi bu atıkların onbin yıl sonra çevre ve kamu sağlığına zararsız olaraka sınıflandırılabileceğini öngörmektedir. bu süreyi kısaltmak amacıyla çalışmalar sürmektedir. henüz uygulamaya geçirilmemiş bazı teknikler (fazla zahmetli ve fazla masraflı) süreyi birkaç yüzyıla kadar kısaltabilir görünmektedir. bir reaktörün bunlardan yılda 30 ton kadar üretmesi beklenebilir.
  (nükleer savaş başlıkları gibi zımbırtıların yarattığı atıklar için süreler milyonlarca yıl olabilmektedir; onlardan söz etmeyeceğim).
  kurtulmak için yerin 300 metre altına, deprem gibi olaylarla bozulmayacak biçimde kapatılarak gömmek olanaklıdır. ama kimse böyle bir şey yapmamıştır; çünkü çok masfarlıdır. nükleer atıktan kurtulmanın maliyetinin artışı, elde edilen enerjinin cazibesini azaltır. bu nedenle depolarda yer üstünde saklamak yaygın çare olmuştur. ancak var olan tüm yer üstü saklama mekanlarının üç yıl içinde dolacağı ve yenilerini yapmak gerekeceği hesaplanmaktadır. bi de tabi bunların tam güvenli olduğu söylenemez ancak sızan radyasyonun "kabul edilebilir" olduğu belirtilmektedir. tabi buralara aktarılabilmesi için öncelikle ilk 20 yılını tamamlamış olması beklenmektedir. japonya'daki nükleer felaketde de henüz 20 yılını tamamlamadığı için tahliye edilmemiş fena halde aktif atıklar önemli rol oynamaktadır.