george harrison

• nedense bazen insanlara uyguladığım mini testin objesi haline gelmiş naif kişilik. en çok sevdiğin beatles üyesi kim diye sorunca george harrison diyenleri çok seviyorum.
  
  bir belgeselde izlediğim videoda kayıt esnasında paul ve john birbirlerine sinkaflı konuşup bağırıp çağırdıktan sonra george'a dönüp ee şimdi nasıl yapıyoruz? mivalinde bir soru sorunca ermiş kişilik olanca coolluğuyla; umrumda değil, böyle bir ortamdan çıkacak hiçbirşey umrumda değil, ne isterseniz çalarım, nasıl isterseniz öyle olsun gibilerinden birşey söylemiştir. paul ve john'un asabi ergen hallerinin yanında yaptıkları müziği bu kadar kutsallaştıran george adeta bir ilah, bir atom karınca, bir batman karizmasına sahiptir.
  
  beatles'ın en naif, müzikal anlamda en başarılı şarkılarının altında en büyük imza hep o'nunkidir. (bkz: while my guitar gently weeps) (bkz: here comes the sun) (bkz: something). uzun süreden beri beatles dinleyen bir insansanız her şarkılarında john'u paul'u george'u görebilirsiniz daha ilk birkaç notada, kim ne katmış şarkıya anlaşılır, george harrison şarkıları ise hep hüzünlüdür. ama arabesk bir hüzünden çok bir kenara oturmuş dünyayı izleyen olgun bir adamın melankolisidir, çok üzgünken havaya bakıp güneş ne güzel dediğimiz andaki ruh haline benzetirim ben hep o'nun şarkılarını.
  
  ayrıca hep beatles çerçevesinin içinde anılmasına rağmen clapton'la yaptığı çalışmalar, solo çalışmaları da çok başarılıdır ama hep beatles'in gölgesinde kalmıştır.
  özellikle (bkz: badge). kendisi george harrison kimdir? nedir? sorularına kısa bir yanıttır. ve muhteşem bir şarkıdır..