to be or not to be

• o tiradin en can alici^* lafi. $oyle ki;
  
  var olmak mi, yok olmak mi, butun sorun bu!
  du$uncemizin katlanmasi mi guzel,
  zalim kaderin yumruklarina, oklarina,
  yoksa diretip bela denizlerine kar$i
  dur, yeter! demesi mi?
  olmek, uyumak sadece! du$unun ki uyumakla yalniz
  bitebilir butun acilari yuregin,
  cektigi butun kahirlar insanoglunun.
  uyumak, ama du$ gorebilirsin uykuda, o kotu!
  cunku, o olum uykularinda,
  siyrildigimiz zaman ya$amak kaygisindan,
  ne du$ler gorebilir insan, du$unmeli bunu.
  bu du$uncedir felaketleri ya$anir yapan.
  yoksa kim dayanabilir zamanin kirbacina?
  zorbanin kahrina, gururunun cignenmesine,
  sevgisinin kepaze edilmesine,
  kanunlarin bu kadar yava$
  yuzsuzlugun bu kadar cabuk yurumesine,
  kotulere kul olmasina iyi insanin
  bi bicak saplayip gogsune kurtulmak varken?
  kim ister butun bunlara katlanmak
  agir bi hayatin altinda inleyip terlemek,
  olumden sonraki bi $eyden korkmasa,
  o kimsenin gidip de donemedigi bilinmez dunya
  urkutmese yuregini?
  bilmedigimiz belalara katlanmaktansa,
  cektiklerine razi etmese insani?
  bilinc boyle korkak ediyor hepimizi:
  du$uncenin soluk i$igi bulandiriyor
  yurekten gelenin dogal rengini.
  ve nice buyuk, yigitce atili$lar
  yollarini degi$tirip bu yuzden,
  bi i$, bi eylem olma gucunu yitiriyorlar.
  ama sus bak, guzel ophelia geliyor.
  peri kizi dualarinda unutma beni,
  ve butun gunahlarimi.