seraphine

• iki saat suren bu film sonunda calan muzikleriyle iyice uzmustur beni. ortacag muziklerini andiran yaylilar ayni zamanda serpahine'in (kilise vitraylarina benzeyen) desenlerine atifta bulunmakta adeta.
  
  filmden sonra bu ressam hakkinda biraz okudum ve mistik ve hayranlik uyandirici yetenegi beni uzun zamandir hakkinda dusunmedigim degerlere bir kez daha inanmaya ikna etti. seraphine'in inanci, nereden geldigi belli olmayan teknigi, yetenegi, desenleri, bunlari yaparken kendi urettigi boyalarin gizemli tariflerini nerden edindigi, tum bu surec icinde de butun camasir yikayan, yer silen, kimselerin pek de ciddiye almadigi bir temizlikci kadin oldugu gercegi...
  
  birkac tane de fotografi var bu kadinin, gulumser ve huzurlu bir yuzle kameraya degil, yukariya bakiyor. bazilari deli diyor, bazilari dahi.. ilham dedikleri seyin askla, biraz delilikle ve caliskanlikla, iyi bir teknikle beslendiginde ortaya ne resimler cikartabileceginin hikayesi..