the color purple

• çok çarpıcı bir girişe sahip alice walker romanı. 14 yaşındaki siyahî kız celie'nin tanrıya yazdığı, başından geçen tecavüzü çocuksu bir dille anlattığı mektubuyla başlar.
  
  ***
  
  "dear god,
  
  i am fourteen years old. (i am) i have always been a good girl. maybe you can give me a sign letting me know what is happening to me.
  
  last spring after little lucious come i heard them fussing. he was pulling on her arm. she say it too soon, fonso, i ain't well. finally he leave her alone. a week go by, he pulling on her arm again. she say naw, i ain't gonna. can't you see i'm already half dead, an all of these children.
  
  she went to visit her sister doctor over macon. left me to see after the others. he never had a kine word to say to me. just say you gonna do what your mammy wouldn't. first he put his thing up gainst my hip and sort of wiggle it around. then he grab hold my titties. then he push his thing inside my pussy. when that hurt, i cry. he start to choke me, saying you better shut up and git used to it. but i don't never git used to it."
  
  ***
  
  daha ilk sayfasında yüze tokat gibi çarpan roman, celie'nin tanrıya yazdığı mektuplarla devam eder. kitabın genelinde duygusallık hakim. özellikle afrika'daki kız kardeşine yazdığı ve ondan gelen ama celie'nin okuyamadığı mektupları okurken gözyaşlarınıza engel olamayabilirsiniz.
  
  filmi ise romanın yarattığı etkinin dörtte birini bile yaratamıyor kanımca (bkz: klişe). hatta filminden hiç etkilenmemeniz olası. ancak kitabını da okuyan kişiye özellikle iki kız kardeşin buluştuğu son sahne duygu patlaması yaşatabilir.