yeni demokrasi hareketi

• kurucular kurulu üyeleri arasındaki çeşitlilik önemli. neden önemli? çünkü yeni demokrasi hareketi'ni (ydh) basit bi şekilde, cem boyner'in macerası ya da zengin muhitin pay kapma mücadelesi olarak görmek yanlış. bi kere, doksanların parçalı siyasetinde hiçbi anayasal düzenleme biçimsel (burjuva) demokrasiyi dahi getiremiyordu. önemli bi tıkanıklık vardı ve hakim sınıflar dahi bu tıkanıklığı açmak zorundaydı. hatırlayalım: sivas katliamı, "düşük yoğunluklu savaş", faili meşhur cinayetler, vs. vs. bunlar ülkedeki çözülmenin alametlerinden biriydi. ne merkez sağ, ne de merkez sol partiler artık "demokrasi mücadelesinde" yer alamazlardı, zaten tüm "haddini aşan" söylemler otoriterizmin içinde katledilmişti.
  
  yeni demokrasi hareketi de, demokrasi mücadelsindeki asıl etkisi şöyle tanımlanmalı: arzu. demokrasi birtakım normların sınırlarına göre tanımlanıyordu amma velâkin otoriterizmi -açık ya da gizli- sorunsallaştırmıştı. parti kısa ömürlü ama etkisi uzun ömürlü oldu. örneğin, doğu ergil'in tobb için hazırladığı rapor anılmalı. bülent tanör'ün tüsiad için hazırladığı "türkiye'de demokratikleşme perspektifleri" en önemli adımdı mesela. bunun haricinde özellikle merkez sağ partiler bi revizyona gitme ihtiyacı duydular. bu yedeha'nın hayaletiydi bence. ancak, liberal-demokrat müdahale feodal devlette gerçekleşen mutabakat sonucu otoriterizmin içinde eriyerek iflasa sürüklendi de diyebiliriz.