tenis topu

• edip cansever'in, adam yayınlarınca basılmış ve son kitabı olma özelliği taşıyan oteller kenti'nde, "otel oteli" bölümünün ikinci şiiridir.
  
  burası arka bahçe, şu gördüğünüz
  ya da pek görmediğiniz -her neyse-
  bir tenis kortunun yaşlı yorgun anısı
  otlar bürüdü üstünü. biraz yaklaşır mısınız
  yaklaştınız mı, evet, şimdi bakınız
  uzun, tüylü bir örtüyü kaldırır gibi
  kalın, eski bir giysiyi sıyırır gibi
  ya da
  bir yüzün anlamını -üstelik iyi tanıdığınız-
  giz dolu anlamını farkedip birden
  sanki bir yabancıyla tanışır gibi
  yeniden tanıştığınız
  ne çıkar, bir de böyle bakınız
  -baktınız mı, evet, baktınız-
  üstünde tenis kortunun, biraz üstünde
  bir gülüş kadar üstünde
  sevimli bir yüz kadar üstünde
  tutkulu bir ağız kadar üstünde
  bir yengi, bir yenilgi çığlığı kadar üstünde
  boşluğa takılmış bir tenis topu
  bilmem ki, denebilirse
  olsa olsa kaçamaklı bir bakış büyüklüğünde
  bir tenis topu
  takılmış boşluğa ve zamansızlığa
  öylece kalmış.
  
  ve kalmış raketler, fileler, eller
  ve kollar ve göğüsler ve sesler
  az sonra göreceksiniz
  az sonra duyacaksınız
  koparıp yokluğundan herbirini
  işte
  hafifçe sıçrayaraktan, azıcık eğlenerekten
  ansızın çekilerekten geriye
  koşaraktan öne doğru yeniden
  sürekli devinimler
  sürekli sesler
  örtünüp hep birden yaşamla sanki
  gelecekler, geliyorlar, geldiler.
  
  gelecekler, geliyorlar, geldiler
  oynayaraktan bacakları arasında
  tuttukları bir raketle. çekerekten bembeyaz şortlarını
  ayak ayak üstüne atıp
  yakaraktan bir sigara
  tanrısal bir anons gibi duyurmadılar kendilerini
  
  duyurmadalar yaşama
  ve sonra
  bir atış -ah nasıl da incelikli-
  bir atış daha -bu defa biraz kısa-
  ve atışlar birbiri ardı sıra
  nereye
  geçmişe, bugüne, daha sonraya
  yani
  gene bir otelden başka bir şey olmayana.
  
  dönüp arkanıza niye baktınız
  siz sayın bayanlar, siz sayın baylar
  değil mi bundan böyle
  bir otel de sizin adınız.