damnatio memoriae

• yokedilmesine gereksinim duyulan sey asla yok edilemez; hatiranin/kalintinin/izin lanetlenmesi aslinda bir yuceltmedir. sakinilasi olan, kuvvetli olandir cunku.
  
  hatira nedir? tutulan/tutulmasi bilincsizce tercih edilmis kayitlar. bu kayitlarin nasil tutulacagina karar veren seyle, [ah iste her birimizin icinde birer tanri oturuyor ve bir de nankor bir fahise oyle degil mi] bu kayitlarin nasil tutulacagini yoneten ic birimle, ve belki o ic birime o emirleri veren daha da ic birimlerle tum hesaplasma aslinda. retrospektif yasiyoruz hepimiz aslinda-spekt kismini bilerek veya bilmeyerek yaparak. her sey, hatirladiklarimiz ve hatirlamadiklarimiz temelinde sekilleniyor. hatirlamadiklarimizi da hatirladigimizin bilincinde olmaya da biliyoruz [sentaktik becerilerimin can cekistigi bir dysphoria icindeyim- affola]. surekli yeniden anlamlaniyor/anlamlari yer degistiriyor bellegin.
  
  belleklerin ayri dusuyor bazen birileriyle. ve kimin kayitlarinin gercek oldugunu soyleyecek bir dis merci de yok isin fena tarafi. en nihayetinde herkes kendininkini alip yoluna gidiyor. elindekiyle yasiyorsun. elindekiyle yasamayi ogreniyorsun. hatirladiklarinla. hatirlamadiklarin ise 'yok'. var degil. kaydi yok cunku. es gecilmis. onemsenmemis. veya kodlanmamis diyelim. buna karar veren sey de icindeki pic kurusu iste. lanetli olan bir sey varsa, insanin varolusudur-ve ayni seyi yasayan iki insanin belleklerinin ayri dusmesindeki trajediyi anlayabiliyorsaniz, insanin asla bulamayacagi diger yarisina nasil buyuk bir askla baglandigini da anlayabilirsiniz.
  
  anlayamiyorsaniz, adagio g minor'un bir insan tarafindan yazilabilmesindeki trajediyi de anlayamiyorsunuzdur. iste bunun icin, bir insanin hic bitmemecesine aci icinde yasayabilmesini ve aklini yitirmesini idrak edemezsiniz asla.