the shock doctrine

• evirdiğim çevirdiğim ve fakat bir türlü hakkında tutarlı bir karara veremediğim bir kitaptir. sağdan da soldan da çok rahat eleştirilebilir bu kitap. bir takim liberaller çıkıp mesela ‘liberalizm özünde tekelleşmeye karşıdır, klein’in anlattığı bir global tekel kurma hikayesi’ diyebilir, başkaları ‘friedman ırak savaşına karşı çıkmıştı ama!’ diyebilir. soldan biri çıkıp, gramscian bir bakış açısıyla‘bu analiz iktidara riza gösterme ihtimalini içermiyor, bu yüzden yetersiz’ diyebilir. ve daha pek çok şey denebilir, klein’in bahsettiği şili, arjantin, ırak, çin, polonya ve daha bir çok ülkede yaşananlar bambaşka bir perspektifle değerlendirilebilir.
  
  bütün bunları bir kenara bırakalım ve şu soruyu soralim: bu kitabi kimler okuyacak? kuvvetle muhtemel akademik bir kitle olmayacak bu. dünyadan bihaber batı (özellikle amerikan) nufusu okuyacak bu kitabi. klein’in analizi doğru mu yanlış mı eksik mi tam mi akademide ayrintili tartışılır ama bu kitabi okuyan ve özel olarak siyasetle ilgilenmeyen biri neoliberalizmden nefret edecektir. friedman’dan, thatcher’dan, bush’dan nefret edecektir. eh bunun neresi kötü arkadaş? bizim akademik analizcilerimiz bin dereden su getirip aynı sonuca varıyorsa klein’i alnından öpmek gerekir. herkes gramsci, foucualt, lacan, zizek, negri okuyup neoliberalizme dair sofistike analizler üretmek zorunda değil. kene gibi yapışmış liberal tayfadan kurtuluş belki de ancak shock doctrine gibi popüler kitaplardan geçiyor.