68 kuşağı

• 68 kuşağı hikayeleriyle büyüdü bizim kuşak. denizler, sinanlar, hüseyinler, 1 mayıslar, 6. filolar, odtü olayları, sokaklar... bir amaç için mücedele veren gençler, hapislere atılan ve öldürülenler. bir taşra şehrinde geçen gençlik yıllarımda o dönemde yaşananlara ve yaşayanlara gıpta etmemem mümkün değildi. elbette o dönemde yaşayanlar, yaşadıklarını gururla anlatmakta, tarihi bir döneme tanıklık ettikleri ve aktif olarak mücadele ettikleri için kendilerini ayrıcalıklı hissetmekteler. haklılar da.
  
  ancak beni 68 kuşağından soğutan, her fırsatta bizimki gibi pasif, sinmiş ve apolitik gençleri kendi gençlik halleriyle kıyaslamaları, küçük görmelriydi. biz sizin yaşızdakyen le başlayan cümleler, anfi basmalara, ders boykotlarına, yurt direnişlerine bağlanır sizden bir cacık olmazlarla biterdi. eskiden bunlar çok ciddiye alır ve üzülürdüm ama yaş ilerleyip neden sonuç ilişkilerini daha iyi kavrar hale geldiğimde bunların ne kadar güdük argümanlar olduğunu fark ettim.
  
  60'lı yılların özellikle ikinci yarısı tüm dünyada sisteme baş kaldırının kollektif olarak meydana geldiği yıllar. öyle ki insanlarda var olan boktan sistemin az da olsa değişme ihtimali olduğu, tüm dünya ile beraber isyan edilirse birşeyleri değiştirebilme umudu vardı anladığım kadarıyla. sanıyorum 68 kuşağındaki dinamizmin yakıtı bu umuttu. biz doğduğumuzda ise bu umut çoktan ölmüş ve çürümeye başlamıştı bile. o dönemde bir umut varken ve hatta değişimin somut örneklerini görüyor ve duyuyorken baş kaldırmamak ne kadar ahmakca idiyse, şimdiki dipsiz umutsuzluk içinde tek başına çırpınmak o kadar salakça.
  
  öyle sanıyorum ki ben bundan 40 sene önce doğmuş olsaydım 68 kuşağının bana övüne övüne anlattıkları her şeyi yapar, sokaklarda bağıra bağıra isyan ederdim, kim bilir belki hapse girer veya öldürülürdüm. ancak eminim ki o hikayeleri anlatanlar benimle aynı zamanda doğsalardı lisede okul-deshane arasında mekik dokur, üniversiteye gidince de karı kız peşinde oradan oraya gezip günlerini gün ederler, sonra da kariyer sitelerinde kandilerine affilli titleları olan işler ararlardı.
  
  68 kuşağında olmaktan gurur duyan ve her fırsatta kendi gençliğini bizimki ile kıyaslayan amcalara sesleniyorum. yahu düşün artık bizim kuşağın yakasından. içine doğduğumuz boktan sistemden biz sorumluymuşuz gibi sorgulamayın artık gençliğimizi. gücünüz yetmeyip değiştiremediniz işte dünyayı. acısını bizden çıkarmayın. merak etmeyin biz de sizin kadar acı çekiyoruz.
  
  [gezi olayları editi] : artık 68'li lerin tillahı gelse tanımam. kaç gündür yediğim gazın haddi hesabı yok. istanbul'un orta yerine komün hayatı kurabilmayi bile başardık ya artık ölsem de gam yemem.