joshua bell

• 1 mayıs 2010'da istanbul'da konser verecek olan ve daha önceleri de istanbul'da konserler veren, ancak çoğumuzun adını the washington post'un yaptığı sosyal deney ile duyduğu keman virtüözü.
  
  elin adamı güzel bir deney yapmış, bize de ancak bok atmak, "orhan gencebay çıksaydı daha dikkat çekerdi" gibi zırva yorumlar yapmak düşer.
  
  bu deneyde mevzu joshua bell'i herkesin tanıyıp tanımaması değil (bilakis populer olmaması deneyin amacına hizmet ediyor).
  adamın çaldığı müziği herkesin bilip bilmemesi de değil.
  deney washington dc'de yapılıyor, oklohoma da, arizona'da, bayburt'ta değil.
  anlıyacağın o saatte işe gidenlerin çoğu bırak yoksulu, ortalama değil.
  100 dolar verip konserine gidenlerin çoğu gösteriş budalası değil.
  
  ne yapacaklardı adamlar, metroyu kullananlara ne tür müzik dinlediklerini sorup, sordukları kişileri takip edip, ertesi gün de o müziğe karşı olan tepkilerini mi ölçeceklerdi.
  
  1000 kişiden bahsediyoruz babam, bunlardan 50 tanesi bile mi yapılan müziği farkedecek bir kulağa ya da klasik müzik bilgisine sahip değil.
  sadece birkaç kişi duruyor, çoğu en fazla iki dakika. en uzun duran da joshua bell'i fiziksel olarak tanıdığı için duruyor, tanımasa belki o kadar uzun durmayacak.
  bir tanesi bir dakika dinleyip, bravo diyerek geçiyor. müziğin farkında ancak daha fazla duracak zamanı yok. çoğu farkedemeyecek kadar gündelik hayatlarının içine sıkışmış durumda.
  
  aynı deneyi central park'ta yapsalar, sonuç böyle mi olurdu.
  
  ayrıca adam bir konserinde kişi başı 100 dolar topluyor diye tabiki de iyi sanatçıdır denilemez. ancak genel anlamda klasik müzik dinleyicisini de iyi olmayan bir performansa sırf moda olsun diye 100 dolar bayılacak kadar budala görmek bana kalırsa budalalığın ta kendisi.