waiting for the barbarians

• coetzee'nin guncelligini ne yazik ki bir turlu kaybedemeyen kitabi. insanlik haline dair net bir resim ortaya koyar ve size farkli yer ve zamanlardaki degisik durumlari hatirlatir. buyuk edebiyat bu olsa gerek. humanizmin bir zaman da gelse zafere ulasabilecegine dair bir umudu da beraberinde barindirir, ama bunun icin cekilen acilar da hayli buyuktur. buzzati'nin kitabinda oldugu gibi burada da gereksiz burokratik mekanizmalar o soguk, korkutucu islevselciliklerini ve surekliliklerini gosterirler okuyucuya. fakat tatar colu'nden farkli olarak, coetzee'de bir degisim umudu ve olasi bir ilerleme ihtimali kendini hissettirir, cunku hakim de degismistir ve insanligin o anki temsilcisi olmustur sonunda.