muhayyile

• kelâmın kalbine doğru açılan ve genişleyen o koca yolda arpalarını usulca ve sabırla dizen yol yorgunu... belli ki yolun kalbinden gelmiş, bellidir ki çok yol tepip buralara gelmiş. döktüğü kelimeleri kana kana içesi, avuçlayarak bilinçsiz yiyesi geliyor insanın: suya kanar gibi, ekmeği böler gibi... öyle aşk ile okuyup hazmedesi geliyor doğallık şelâlesi’nden akan sözlerini.
  
  kelâm sahibi, kalp sahibi, söz sahibi.
  
  yolcu...