vedat oğuzcan

• galata kulesi
  
  6 haziran 1973
  piril piril bir yaz günüydü
  aydinlikti, güzeldi dünya
  bir adam düştü o gün galata kulesinden
  kendini bir anda birakti boşluğa
  ömrünün baharinda
  bütün umutlariyla birlikte
  paramparça oldu
  bir adam düştü galata kulesinden
  bu adam benim oğlumdu
  
  gencecikti vedat
  işıl ışıldı gözleri
  içi
  bütün insanlar için sevgiyle doluydu
  çıktı apansız o dönülmez yolculuğa
  kendini bir anda birakti boşluğa
  söndü güneş, karardi yeryüzü bütün
  zaman durdu
  bir adam düştü galata kulesinden
  bu adam benim oğlumdu
  
  "açarken ufkunda güller alevden"
  çıktı, her günkü gibi gülerek evden
  kimseye belli etmedi içindeki yangını
  yürüdü, kendinden emin
  sonsuzluğa doğru
  galata kulesinde bekliyordu ecel
  bir fincan kahve, bir kadeh konyak
  ölüm yolcusunun son arzusuydu bu
  bir adam düştü galata kulesinden
  bu adam benim oğlumdu
  
  küçücüktü bir zaman
  kucağıma alır ninniler söylerdim ona
  uyu oğlum, uyu oğlum, ninni
  bir daha uyanmamak üzere uyudu vedat
  6 haziran 1973
  galata kulesinden bir adam attı kendini
  bu nankör insanlara
  bu kalleş dünyaya inat
  şimdi yine bir ninni söylüyorum ona
  uyan oğlum, uyan oğlum, uyan vedat.