bir günün hikayesi

• hani yoksun ya artık, değişen bir şey olmuyor gibi sanki yeryüzünde. yine sanki sen varmışçasına, her yer sana benziyor. sadece özellikleri değişiyor nesnelerin, mekanların....
  
  dokunduğum yerler hala sensin. ellerim kalem tutuyorsa ellerini tutuyor, ya da izliyorsam gökyüzünü, gördüğüm sensin. yalnız hisler değişiyor, acıtıyor artık...
  
  yine gökyüzünü izliyorum ben şimdi mesela.. aynı yerdeyim, yine aynı yıldızlar parlıyor karanlıkta.. hani derdim ya gözletin parlıyor o yıldızlarda, artık değil işte.... artık o yıldızların parladığı karanlıksın sen. bekliyorum, bir aydınlansan, güneş olsan o an mesela.... ve ben üşümesem artık... bekliyorum, çok üşüyorum..
  
  sonra birden yıldız oluveriyorsun evet, karanlık olmuyorsun bir anda... ve gökyüzünde kaymaya başlıyorsun.. gözlerimin önünde düşen bir yıldız... bir an umut oluyorsun, "dilek tut" diyorsun bana, ve sonra tuttuğum dileğe dönüşüyorsun, "sen" oluyorsun. ama gerçek olamıyorsun bir türlü.. yeni baştan karanlığa dönüşüyorsun, ve ben ağlamaya başlıyorum yeni baştan. gözyaşıma dönüşüyorsun, sonunda dokunuyorsun dilime dudağıma tüm heyecanınla. tadıyorum seni - gözyaşımı.. tadında bir gariplik var sanki. tatlı olmalıydı diyorum, ama tuzunu tadıyorum, tuz oluyorsun. susmuyorum uzun süre, susamıyorum, uzun bir süre gözyaşı ve tuz arasında gidip geliyorsun.
  
  gözlerim bittiği an ağlamaktan, kapatıp gözlerimi uykum oluyorsun, koparıyorsun beni gerçeklikten. sonra rüyam oluyorsun, yanıma geliyorsun kendi ellerinle, gözlerinle. sen oluyorsun o an. uzun uzun öpüyorum ellerini, nerde kaldığını soruyorum, yanıtlıyorsun, konuşuyorsun sen gibi.. sarılıyorsun sonra, sonra senle ben birbirine karışıyor, biz oluyorsun..
  
  en sonunda yine koca bir yalana karışıyorsun uyku olmaktan sıkılıp, sabah oluyorsun. yeni bir gün yeni bir umuttur ya her zaman, umut olamıyorsun bir türlü, sabaha takılıp kalıyorsun. bırakıp gitmek zorunda olduğum yatak oluyorsun, yorgan - yastık oluyorsun. ya kalıyorum senle orda, ya terkediyorum hayatta ilk kez... ama uzun sürmüyor, geliyorsun benle, su oluyorsun, elimi yüzümü ıslatıyorsun.
  
  günün hareketine katılıyorsun her saniye, her saniye başka bir şey oluyorsun. telefonum çaldığında telefon oluyorsun, otobüse biniyorum otobüsün rengi, biletin sesi, koltuğun grisi oluyorsun. vazgeçmiyorsun kovalamaktan, kaçamıyorum bir türlü..
  
  ve gün bittiğinde yine gece oluyorsun, ve karanlık... yeni baştan yaşıyoruz aynı hikayeyi.
  yoruyorsun artık, çok yoruluyorum....
  
  ve gün geliyor, ölümüm oluyorsun. sonsuzluk oluyorsun, beni de alıyorsun yanına.
  kavuşuyoruz...