yuvasız kuşlar

• herkes bilir. herkes bir şekilde, bir yerde izlemiştir. hayatının bir döneminde; gece vakti sıkıntıdan uyku tutmazken, gündüz saati işsiz evde otururken, akşam için taze fasulyeleri kabuklarından ayıklarken.. ediz hun'un yüzü kezzapla lekelenmiştir, hayat filiz akın'a ve oğlu ömercik'e zindandır ve yıllar gelip geçer. suzan avcı'nın doymak bilmeyen intikam hırsı aileyi bölmüş; güneşli, güzel günlerin umutlarını bir bir tüketmiştir. an gelir, ömercik'in tükürüğü kirlenmiş, kinlenmiş bir vicdana ilaç olur. çünkü çocuk çocuk olduğunda; zaman da, hayat da başka türlü işler. öyle ki ''çocuklar korkunç, allahım'' der bir şair, bir yerlerde... yuvasız kuşlar, en çok da mevsimsiz çiçekler'e benzer. bu yüzden, en acısı da kuşbaz'ın öyküsüdür. feleğin yüzüne bir tebessümü bile çok gördüğü kuşbaz geç gelen baharına ağlarken, gözümüze kaçan elbet toz değildir. sonuçta ''gök dediğin nedir, iki kuşun arası''...