el aura

• çok hüzünlü, insanın içine kasvet üstüne kasvet dolduran bir film.
  "tevekkül" olabilirmiş ismi, türkiye'de çekilseymiş...
  
  --- spoiler ---
  esas adamımız hastalığını (aslında "el aura"yı) anlatırken; bu hastalıkla yanyana gölgesi gibi alışmış vaziyette nasıl yaşadığını, hastalığın tüm getirilerini nasıl kabullenmiş olduğunu görüyorsunuz. hatta güzelleştirmiş bile. kopmuş kolundan kalan boşluğa bakıp "hava ne güzel doldurdu o boşluğu" demek gibi bir şey. çok acayip.
  
  ve ben hayatımda bu kadar tevekkül ve korkuyu birarada görmedim. adamın en başta daha dietrich'i vurduğu andan başlayan o kadar sakin bir çaresizliği, suskun bir el ayağa dolanması var ki... o çaresizlikten kabulleniş, resmen ekranın içine girip adama sarılma isteği doğuruyor insanın içinde; "senin suçun yok, halledilir" filan diye patpat sırtına vurmak istiyorsunuz. o ne hüzündür...
  
  --- spoiler ---