carl rogers

• tekniği tekniği olmamasıdır. yaptığı şey kolay gözükür ama değildir. şöyle ki danışanını her koşulda kabullenmeyi savunur. (bkz: unconditional positive regard) yani sempati duymak değil ama her anlamda empati kurmaktır amacı. bu da zor bi şeydir. danışan ne derse desin onun açısından (bkz: internal frame of reference) olaya bakıp onu anlamak göründüğünden zordur. insanların diğer insanların ne düşündüğüne çok takıldığını bu yüzden de sorun yaşadığını söyler. "halbuki kurtulsanız kendinizi gerçekleştireceksiniz, özgür olacaksınız." der. terapi tamamen danışanın akışına bırakılmıştır, terapist zırt pırt yönlendirmez. bir de kendisi işin en özünde iyi olduğunu varsayar. bu yüzden de der ki "zaten dünya yeterince bizi eleştiren yoran bi yer bari terapi ortamı öyle olmasın."
  
  şeker bir amcaymış kendisi kısaca.