hiçlik

• hayatta neyi kutsal biliyorsa bilsin insan, hayatın kendisiyle vahdet-i vücud olmak için gerekli ilk aşamadır hiçlik.
  
  zamanın ne kadar hızla aktığı gibi herkesçe söylenebilecek basit bir doğruyu, iki kadehten sonra tüm derinliğiyle anlayan insanlarındır hiçlik. neler yaşandı bitti şu ömrümüzdeyi aşil tendonlarında acıyı hissederek yaşayanların. modern zamanların metropol ışıkları eşliğinde olanca hızıyla akan gecelerde, bugüne kadar hayatınızda olan kadınların birer birer gidişini hatırlamak bile hayatlarımızın birer deneme tahtasına dönüştüğünün acı bir işareti değil midir?
  
  enel hak aşkına, illa ki doğum günlerimizi bir pastayla ya da facebook'un sanal duvarlarına yazılan birbirinden evrilmiş cümleleriyle mi kutlayacağız? farkında olmamızın bedelini, farklı olma megalomanlığının ağına düşmüş snoblar olarak yaftalanarak mı ödeyeceğiz? yoksa daha pazartesi gününden haftasonu planlarını iletilerinden kusan bir banka çalışanı gibi ne kadar sosyal ve hayattan memnun olduğumuzu ısrarla ve inandırıcılıktan uzak bir şekilde haykırarak herkes gibi mi olacağız? mutluluğun sırrı bu olmamalı dostlar..
  
  ölüm korkusuyla kendimizi bütün evrene kapatacak mıyız ya da epikouros'un "biz varken ölüm yok; ölüm varken biz yok!" sözüne güvenerek özgüvenimizi yaşama sevgisine mi dönüştürmeliyiz?
  
  etrafta her gün gördüğümüz can sıkıcı insanlara mide bulantılarımızla mı karşılık vermeliyiz yoksa mevlana'nın dediği gibi "yaradılanı hoş gör yaradandan ötürü" sözüyle mi derin uykulara dalmalıyız?
  
  bazı bizi sevenlerin, bizi ilk sevdiği zamanlarla şimdiki zamanları arasındaki acı veren farklılıkları ve alışkanlıklarının tırnaklarımız sökülürcesine değiştiğine şahit olmanın verdiği acıyla gözyaşlarına boğulmalarımıza değiyor mudur sizce?
  
  hiçbir şeyi bilmesem de bir şeyi biliyorum dostlar. o da hiç olmanın verdiği heyecanı her şey olmanın veremeyeceğidir. hiçe hiç kimse dokunamaz ve zarar veremez ancak her şeyin hiç olması anlık bir meseleden daha azıdır..
  
  kısacası sırlar çok, bilgi azdır.. hiç olduğunun farkında olandan, manayı arayandan her zaman korkulur çünkü ona normal insanların hayalleri erişemez..