la vie de boheme

• oyun yazarı, ressam ve deli piyanist.
  tutunamayanların siyah beyaz filmi.
  
  filmin akışı bir masal tadında.
  önce oyun yazarının karakteri deşilir, ardından kadraja piyanist girer ve ikisinin arasında kafasını uzatır ressam rodolfo.
  rodolfo parasız, rodolfo aşık, rodolfo göçmen.
  köpeğin önündeki kemiği çorbaya katan rodolfo içler acısı, bir kadına mezardan çiçek aşıran rodolfo hüzün dolu. çünkü vereceği bir kadını yok.
  
  bir mezar önünde geceyi geçiren rodolfo kendine gelince kadraj ondan ayrılıp mezara doğru yol alır, kadrajda kafasını çıkaran filmin senaryo sahibi asıl yazar henri murgerden başkası değildir. hoş bir saygı örneği içermektedir.
  
  musette restaurantta dertleşirken, yazar marcel'den ayrılacağını çünkü elindeki son parayı balzacın bir eserine yatırmanın delilik olduğunu, böyle bir erkekle olmaktansa ikinci planda tuttuğu çiftçi biriyle beraber olmanın daha iyi olacağını mimi'ye anlatır.
  
  hoş dertleştiği mimi de aynı şeyi ressamımız rodolfo'ya yapar.
  şiir nüshasını mimi ısınsın diye sobada yakan rodolfo terkedilmiştir, bir zengin erkek uğruna.
  
  evet yanlış duymadınız. sevdiği kadın uğruna şiir nüshasını sobaya atar karşılığı zengin bir erkeğe gitmek olur.
  
  ne kadar tanıdık hikayelerden.
  neden parasızlıkta da ortaklaşmaz sevgililer? ya da neden para sadece erkeğin ayarlaması gereken bir nesnedir?
  
  fakirlik yokluk değildir.
  fakirlik yoksunluk değildir. anlayın artık!
  
  bir zenginin koynunda nesneden başkası değilsiniz.
  
  bunu anlamak herkesin hayatında gedikler açacaktır, bambaşka bir aleme.