argüman

• herkesin agzinda donup dolasan ama kimsenin (dogal olarak) ne ne oldugunu ne de uretmeyi bildigi kavram.
  
  "bana bir argumanla gelirsen sana karsilik veririm."
  
  "bu bir arguman degil."
  
  gibi tartismada uste cikmak icin bosa savrulan yakarislari da sik sik duymaktan artik gina getirmistir.
  
  argumanlar zordur. uzerine efor sarfedip dusunmediginiz (yani cogumuzun deger yargilarinin koca bir kismi) seyler uzerine bir tartisma esnasinda spontane arguman olusturmak neredeyse imkansizdir. cunku fikirlerimiz argumanlar uzerinden temellenmez. oldukca esrarengiz bir sekilde, argumanlarin yerine sade onermelerin insan psikolojisinde cok daha guclu ve ilginc bir yeri vardir. birinden vurucu bir onerme duydugumuzda onu hemen kabul etmeye yatkinligimiz vardir. "ah" deriz, "ne kadar da dogru bir onerme."
  
  halbuki cogu carpici, heyecan verici onerme yanlistir. biz sadece o carpiciligin ya da heyecan vericiligin dogru olmasini isteriz. cunku o zaman dunya ve dunyada her ne oluyorsa, daha ilginc bir yer halini alir.
  
  argumanlar bu acidan tam bir vibe killer'dir. heyecan verici onermeleri yerlebir ederler. ilk etapta cok carpici gorunen iddialarin bir sekilde icinden cikilamaz oldugunu gosterebilirler.
  
  ama gunluk hayatta dillere pelesenk olmus arguman bu tarz hakiki argumanlardan farklidir. bu kullaniminda arguman genelde gerekce sanilir.
  
  argumanlar zordur. cunku gunluk psikolojimizde yeri yoktur. alisilmamistir. en benim diyen mantikcida ve felsefecide konu sosyal politik mevzulara geldiginde andavalli argumanlar bulunabilir. bu sanki biraz da duygularimiz ve korkularimizin arguman uretebilme kapasitemizi got etmesinden kaynaklidir.
  
  o yuzden arguman uretmeye calismadan once korkulariniz ve duygulariniz uzerine calisip onlari anlamaniz esas olmalidir. zira aptallik rasyonel dusunme yeteneginizin olmamasindan degil, onu temellendirecek basit psikolojik melekelerinizin yarragi yemis olmasindan kaynaklanir.