alaeddin özdenören

• çocuk uykusunda gülüyor
  yılların acı çığlığından habersiz
  elleriyle oynuyor karanlıklar
  sessiz sessiz.
  
  ah bebem
  rüzgâr saçlı bebem
  bilsen insanların hâlini bir
  bu kara yalnızlıkta körelen
  ışık benimdir.
  bu uzayıp giden yolda
  ağlayıp ağlayıp da
  aklımı sokmuşum girdabına
  yaşamanın.
  
  çocuk uykusunda gülüyor
  yılların acı çığlığından habersiz
  elleriyle oynuyor karanlıklar
  sessiz sessiz.
  
  (bkz: habersiz)