yamandu costa

• brezilyanın bozlakçısı gibi dusunulebilir. ritm üzerine argümanlar oluşturuyor ve çok başarılı tabi. kendisi bir ekolün devamı fakat bu bossa, jazz vs noktasında bunun bir teknik oldugunu da unutmamak gerekiyor. yani bu müziğin arayanı daha niche bir grup normal olarak. ama unutulmamalıdır, muzik duygu işidir, çok zor ya da mümkün olmayan şeylermiş gibi görünen teknikler, teknikten öteye de gidemez duygu yoksa. amac kimsenin basamadığı tuşeye basmak olmamalı, yoksa hiper realist ressamlar odalara kapatilip incelenmeliydi örneğin. duygu da görecelidir tabi. mesela bana göre bu tarz müziklerin yöre halkı ve niche grup dışında bir duygu bağıntısı oluşturması zor. bunu neden yazıyorum, bu tarz müzisyenleri görüp de enstruman noktasında, müzikten soğumanın gereksiz olduğunu izah etmek ve belki ilgili kişilere motivasyon noktasında faydası olacağını düşündüğümdendir. neyse yani eleman çok yetenekli ve kendi janrında pek denk gelmek de mümkün değil diğer pencereden bakıldığında.
  
  örneğin manolo reisin daha az efor sarfediyormuş gibi görünen rondena'sı ya da paco'nun los pinares'i.. bunların ötesine geçmek zorlukla vs olacak şey değil. bu konunun çok ötesinde, üzerinde bir yerde. çok örnek var tabi.
  
  https://youtu.be/qjem5hrc7fc?t=97
  https://www.youtube.com/watch?v=psf-kjcg004