jcvd

• jean claude'un da sadece algılandığı şekilde sıradan bir vurdulu kırdılı film aktörü olarak bilinmesinin ciddi bir haksızlık olduğunu yüzümüze vuran gerçekten güzel film. jean claude'un monoloğu gerçekten çok hoş, düzenlenişi, tarzı gayet güzel. film genel olarak farklı zaman yürüyüşü ve bir vakada olayın bir film versiyonu, ardından da "bakın o seyrettiğiniz filmler-im-deki gibi yürümüyor işler" şeklinde yıllardır bunu yapan kişiden; ilk ağızdan dile gelmiş mottosunun dillendirilmesiyle gerçekten etkileyici.
  
  van damme'ın hakkını yemişiz yıllardır, meğersem içli, derin adammış; kurşun işliyormuş, yumruk alıyormuş, dava kaybedebiliyormuş; hayat hiç onun filmlerindeki gibi değilmiş. ve ben bu filmine gerçekten bayıldım, eski filmlerini de oturup onunla izlemek nasip olsa keşke. bir gerçeğine, bir ekrana bakarak.
  
  "o bir yıldız.
  
  bu bok çukurunu
  terkedip hollywood'a gitti.
  
  olduğu yere
  gelebilmek için çok çalıştı.
  
  sense buradan hiç ayrılmadın."
  
  ek: ha bir de;
  
  -abi senin gerçek halin daha süper, bırak filmdeki dövsün önüne geleni; sen daha adamsın.