3 entry daha
  • film sonunda kocaman bir tebessüm ve rahatlama hissiyle buldum kendimi...aslında yapımı da uzun bir zaman dilimini kapsarken director's cutının gelmesi şahane olurdu...konuşun canlar siz biz dinleriz be...

    görece pskolojiye ilgisi olan ama hiç bu yönde destek almamış kimse olarak, phil stutz'a adeta kendini açan benim gibi hissettim. jung'tan gelen arketiplerin kendince yorumlanması ve animasyonlaşması yıllardır aşina olduğum şeylerin pekişmesine yardımcı oldu...

    (görsel hafızayla çalışan beynime öğrenme konusunda çizime yeltenme notu düşüyorum)

    mid90's ile beraber "sempatik tosun adam"ın ötesinde olduğunu fark ettiren güzel insan jonah hill'in tüm bu yapımın oluşmasındaki gayesine "mükemmel olmayan" bir biçimde ulaştığını görüyorum. ne mutlu insana insan olmayı öğretenlere...
39 entry daha
hesabın var mı? giriş yap