you're on your own kid

• bu şarkı büyük bir potansiyel kaçırmış, sinir oluyorum. bu şarkı dünyanın en acıtan şarkısı olabilirdi, ardından da o sevgi dolu kucaklamayı öyle bir sunardı ki dağılırdık.
  
  mesela bridge kısmı güzel, mükemmel, harika tırmanıyor ama bridge öncesi yine "bir adam sevdim, beni sevmedi" ile başlıyor. elde anoreksiya harici bir dram yok gibi.
  
  madem yalnızsın evlat diyeceksin, bizi bu dünyaya yalnız geldin, yalnız gideceksin kısmı kadar ağır bir yaradan vuracaksın, her yerden sarsman lazım bizi. ailesinin anlamadığı, sevgililerinin terk ettiği, öğretmenlerinin gözden çıkardığı, patronlarının kovduğu bir karakterin resmini çizsen; güzel olmaz mıydı? hatta madem folklore gibi hayali bir karakteri değil kendini anlatıyorsun, rep döneminde ne kadar yalnız ve korkmuş hissettiğine girsen, harika olmaz mıydı?
  
  would've could've should've gibi bir şarkıda en derin yaralarını anlatabilecek kadar cesur ve dürüstken, bu şarkıda daha aciz yanlarını sunabilirdin.
  
  en sonunda da, o müthiş finalde you're on your own kid deyip, you can face this demeden önce bir darbe daha vurabilir, everybody will betray you gibi bir cümle daha ekleyebilirdin, arkadaki vokal yükselişe geçip ah edebilir; tam milleti o karanlığa, korkulara, yalnızlığa ve çaresizliğe itmişken you can face this i patlatır, arkadaki vokal bir kez daha iç çeker, ondan sonra you're still standing gibi bir cümle ile finali iyice yükselerek bitirebilirdin.
  
  kafamda şarkının finali öyle net ki. ama kelimelere dökemiyorum. you can face this öncesi bir darbe daha hayal kırıklığı yaşatmalıydı gibi geliyor, hayatın acımasızlığını iliklerimize kadar hissetmeliydik. tam o sırada o hayali kucak gelmeli, başaracaksın, atlatırsın, hep başarmadın mı bak hala hayattasın gibi bir finalle arkadaki vokalin de iç çekmesiyle şöyle katıla katıla ağlatabilirdi be.
  
  valla rakı masası şarkısını ucu ucuna kaçırdım gibi geliyor, sinir oluyorum burada.
  
  ekleme: bridge sonrası olan iyimser yükseliş yaşanan friendship bracelets falan kısmını yok sayıyoruz tabii.