cornel west

• bu adam ayda bir bill maher'in programina cikip duruyorr; zamaninda harvardda "university professor" olmasi gibi hbo'da da "network guest" unvani olsa gerek. akilli ve cok eglenceli biri ama brother x, brother y diye diye, her konuyu el ele tutusup kumbaya soyleyecek kivama getirmesiyle, stil olarak da kilisede vaaz (vaazci denmez de oyle bir kelime vardi neydi? vaazor? vizor?) veriyormus gibi konusmasiyla beni icten ice soguttu (edit: vaizmis).
  
  yani boyle soyledigi cok derin/muhim olmadigi zamanlarda da o havalara girmesi, sanki yeni peygamber olmus da ilk direktifleri veriyormus gibi bir agirlikta konusmasi ve aralarda es vermesi (ki sen o profundo laflari bir sindirebilesin) bir noktadan sonra yoruyor insani. aslinda bu lider/entelektuel vasifli her insan icin gecerli bir durum; napolyon'un, ataturkun falan hayatinin her dakikasinda tabloya poz verir gibi durup konustugunu sanmak nasil hayalperestlikse, bu insanlarin da surekli ornek teskil edecek sekilde davraniyor olmalarini beklemek, her agizlarini actiklarinda bir hayat dersi vereceklerini dusunmek de o kadar gercekdisi. lakin nedense o insanlarin bazilari kendilerini buna zorunlu hissediyorlar, o role isiniyorlar. 24 saat role model adam. bir insan mutemadiyen esler vererek, gozlerini faltasi gibi acarak, ses tonunu dalgali deniz gibi yukseltip alcaltarak ve konuyu sevgiye saygiya baglayarak konusur mu? bu adamda oyle bir hava var,seviyorum yine de.