gömme

• küçük bir çocukken edremit'te yaşıyorduk.
  
  orduevinin orada bir köfteci açıldı. adını bile hatırlamıyorum ama gereksiz bir bilgi olarak sahibi ismail adında bir muhasebeciydi. dükkan sadece inegöl köfte yapardı. çok da açık kalmadı gerçi 2 yıl sonra kapattı sanırım.
  
  dedim ya küçüktüm, gömme denilen lezzetle orada tanıştım.
  
  inegöl köfteleri aşırı lezzetli bir patates püresi üzerinde yanında söğüş domates ve biberle servis ediyorlardı. ama püre öyle böyle değil kıca bir tabak dolusuydu.
  
  büyüdüm, aynı tarifi uygulamak için defalarca kez püre denedim. sonunda doğru kıvamı buldum.
  
  bol tereyağı, kaşar ve süt ile hazırladığım püreye ilave olarak krema katıyorum.
  
  üzerine de günaydın'ın inegöl köftesi (ev köftesi ile aynı püre uyumlu lezzet olmuyor, köfte biraz lastikimsi olacak), yine güzel bir domates ve yeşil biberle servis ediyorum.
  
  bugün yaptım valla pek bir nefis oldu.
  
  mutfak literatüründe olmasa da, muhasebeci ismail'in gömme köftesini bugün halen yaşatmanın haklı gururuyla işbu entrymi sonlandırıyorum.