karen barkey

• eşkıyalar ve devlet- osmanlı tarzı devlet merkezileşmesi adlı kitabını okumaktayım. şükür ki daha öncesinde inalcık, koçu... vs okumuşum. yoksa osmanlı tarihine bu eserle başlasaydım, oldukça yanlış algılara saplanırdım.
  post modern olmak yani farklı bir şey söylemek için çok zorlama olmuş. 1590-1648 arasını merkezileşme stratejisi olarak görmek muazzam gerçekten. nasıl bir merkezileşmedir ki bu anadolu bu isyan dönemi sonrasında da abad olmamıştır. eşkıya devlet merkezileşmesinden ziyade sonraki dönemde gücü tahttan bağımsız bir şekilde artacak ayan grubunun gücüne zemin hazırlamıştır.
  diğer yandan yazarın taht ile devleti sürekli karıştırdığını düşünüyorum. evet osmanlı taht soyu cumhuriyete kadar kendini korumuştur. lakin devlet mekanizmasını feda ederek yapmıştır bunu. bu mekanizmadaki ilk bozulmada şahsın sözde merkezileşme olarak gördüğü dönemdir.
  neymiş efendim sınıfsal isyan olmaması osmanlı stratejisinin başarısıymış. her kılıcını eline alan sadrazam değiştirirken nasıl oluyor da bir strateji uygulanabiliyor. gerileme denilmemeliymiş. öyle denilirse imparatorluğun ömrü nasıl 1923 olurmuş. ingilizler 100 yıl tahtı ayakta tutarsa olur. özetle merkezileşme olarak bahsettiği şey şu, mekanizmanın, çeşitli güç odaklarının hevesinin terbiye edilmesi için feda edilmesi.