aşık veysel şatıroğlu

• azı çoğa saymış bir benî âdem. o kadar mı? değil anacım değil. anlatmaya kalksak söz çaresiz...
  ben yazsam ki ne? “veysel'in derdini yazmışlar başta, beni yakıp sen kızınma ataşta” önünü sonunda kendi deyivermiş efeler. gözleri henüz açılmadan kapanmış dünyaya/yalana... çiçek düşmüş önce sol gözüne, sonra ötekine öncekinin derdinden bir perde... sazı almış eline, sözle sulamış yazgısını... gönül gözü ile seyre durmuş âlemi, aşkın gömleğini giyip düşmüş yollara, seyrüsefer eylemiş gönülleri. derelerin çağlayışından, çiçeklerin boylanışından ayna tutmuş yüreklere... yalan değil yalın söylemiş efeler.
  hem selam, hem rahmet...
  
  “ağlar veysel çıkmaz sesi, gine coştu gam deryası / garip gönlümün yaylası, güzel hüsnün bağı benim.” ^*