ex drummer

• rahatsız edici film.
  
  ama bu rahatsızlık, filmdeki duygusal, cinsel pornografi ve şiddetten kaynaklanmıyor. bu rahatsızlık, dries'in bu özürlülere duyduğu acayip nefretten kaynaklanıyor.
  
  sakat insanlarla, aptallarla, ezikler ve kaybedenlerle dalga geçmeyiz. onlara acırız. dries, bu üç engelli "müzisyen"e acımadığı gibi onlarla dalga da geçiyor, ve bunu farkedemeyecek kadar "engelli" oldukları için de onlara acımıyor. bu niyeti de sonradan onlara söylemekten çekinmiyor. gelin itiraf edelim ekolüne girmek istemiyorum ama, aslında biz de sevmiyoruz o sefil ve aptal insanları, yaşadıkları hayat tam bir ziyan çünkü. pek azımız dries gibi aralarına dalıp "çünkü sonunda kendi hayatıma dönebileceğimi biliyorum" diyerek tam bir "öteki" duruşu sergileyebilir; acımadan, özdeşleşmeden, sevmek ya da düzeltmek ihtiyacı hissetmeden.
  
  bu üç karakterin engelleri ve bu yüzden hayatlarının yönleri de apayrı ve benzersiz.
  
  netice olarak loser'lık üzerine, delilik ve aptallık, geleceği olmamak üzerine, müzikleri harika bir film. trajedi değil, ajitasyon değil; karanlık, ama bir o kadar da eğlenceli.