yaşlanmak

• yaşlanmak
  
  yaşlanmaya dair gördüğüm en çarpıcı metinlerden birisi benedictus spinoza (aleyhisselam) hazretlerine aittir. o, muhteşem kitabı etika’da şunları söyler:
  
  “bedenimizden varoluşu uzaklaştıran fikir ruhumuzda bulunmaz ve ona aykırıdır.”
  
  spinoza hazretleri ne kadar yaşlılıkla ilgili bir takıntıya sahipti bunu bilmiyorum ama,
  bedenle ruhun ayrı zeminlerde seyretmeye başlayışı olarak gördüğüm yaşlılık,
  onu da etkilemiş olmalı, hem de “var olmak” ile ilgili hasletlerden ötürü.
  
  spinoza ne demek istemiş olabilir?
  bir niyet okuma fiilinden çok, ne anladığımı yazayım, doğrusu da bu olur.
  yoksa, zaten spinoza çoktan ukbâya irtihal etmiş durumda, kendisine sorma imkanımız yok..
  
  zannım odur ki, bedendeki var oluş yaşamın kendisidir ama buradaki anlamı, yani spinoza hazretlerinin kullandığı anlam ruh değildir çünkü, bir filozof kelimeleri rasgele seçmez.
  fikir, ruh, varoluş ve beden kelimeleri, kelime değil artık birer kavramdırlar bu spinoza önermesinde.
  
  “ruhun ilk ve başlıca çabasının bedenin varlığını kabul etmektir” diyor birkaç satır sonra spinoza ve ekliyor: “bundan dolayı bedenimizin varlığını asla kabul etmeyen fikir ruhumuza karşıttır” diye.
  
  beden, artık yaşlandıkça ruhu da etkileyecektir, burası muhakkak. gerçi “yaşlılığın, egemen bir özgürlük sağladığı” bildirilmişse de, yine de bedenin ruh üzerindeki etkisi daraltılmalıdır.
  travis & tyler durden dayım da böyle söylüyor, vallaha bak, son satırlara doğru! ^*
  
  (bkz: travis and tyler durden and the good seeds/#7785045)
  
  edit: travis and tyler durden yazılarını alıp gittiği için link çalışmıyor maalesef.