farazi

• hukuken haklı olabilir, kendince haklı olabilir, tanrıların önünde haklı olabilir... yine de niye be dost? 2007'den beri dinliyorum lan sizi. hiçbir manitanız sizi bu kadar dinlememiştir. ki kayra'yı daha da eskiden dinliyorum.
  
  şimdi bakıyorum spotify'a, enstrümantaller var, kayra'nın verseler yok. abi hadi yaa. en son dinleyeli belki seneler olmuş bazı şarkıları, ama hâlâ açtığımda ezbere söylüyorum. :(
  
  özellikle, lise son yıllarımda çıkmıştı bu sarhoş palavraları ve nahoş nidalar. o zamanlar toksik türkçe rap arşivimi silmiştim. sadece bu albümü dinledim uzun bir süre. dershaneye gidip geliyordum haftasonları 1-1buçuk saat sürüyordu. gidiş yolunda, dönüş yolunda, alsancak'ta dolaşırken, eve geldiğimde, uyumadan önce, uyandıktan sonra... sürekli albümü dinliyordum. farazi'nin süpersonik beatlerine kayra'nın söyledikleri bana yeni ufuklar açıyordu. bir anadolu liseli genç için fazlasıyla yeni referanslar, bilinmedik öyküler, keşfedilecek imajlar vardı her satırda. pal sokağı çocukları, kinyas ve kayra gibi kitapları bile kayra referansları sayesinde öğrenmiş ve okumuştum ve daha niceleri...
  
  alsancak tren garının karşısındaki parkta bir banka yatmış kulaklığımda bir günlük öldürün beni'yi dinliyordum. sınav senesinin o boktan kaygı ve mutsuzluk dolu zamanlarımda beni yalnız hissettirmeyen tek şey bu müzikti. öteki olmanın ne demek olduğunu öğrenmeye başlayan ve bununla yüzleşen biri olarak...
  
  belki anlamıyorsunuz, ama seyirciyle kurulan bağ tahmin edemeyeceğiniz kadar anı barındırıyor. buna sadece maddi yönüyle bakmak çok yüzeysel olur. bu proje ikinizi de büyüten, ikinize de ayrı ayrı değer veren bir projeydi. ne yapıp edip bunu korumanızı isterdim. peace out.