meyan

• klasik türk müziğinde eserin tiz kısmına verilen addır. her parçada olması zorunlu değildir; ancak çoğu şarkıda vardır. bu bölüme öncelikle meyan kökünün, enstürmanların tiz perdelere yavaşça kayışının, ardından geçilir. eserin en dik kısmı olduğu için söylemesi bir hayli zordur; ancak dinlemesi en keyifli kısımdır.
  parçalar enstrümantal dinlendiğinde daha da rahat anlaşılan meyanları anlamak hiç de zor değildir. zaten şarkılarda en çok bir meyan olur.
  örnek olarak; kimseye etmem şikayet adlı eserde "perde-i zulmet..." diye başlayan kısım bir meyandır. şarkı da nihavend olduğu için, nihavend meyanı da denir.
  ya da kalamışda ^* "istanbulu sevmezse gönül.." diye başlayan kısım şarkının meyanıdır. bu meyana gelmeden önce enstürmanların solo girişi ve tize geçişi de meyan köküdür.