9 entry daha
  • carl dreyer durağan, kameranın çok az hareket ettiği, oyuncuların donuk bir tonlamayla, yaşayan ölü gibi yürüyüp konuştuğu, kısacası ilk bakışta müthiş sıkıcı gelebilecek bir yönetmendir, özellikle son dönem filmlerinde. fakat bir şans tanıdığınızda bu filmlerdeki donukluğa, yavaşlığa, sükunete hürmet etmeyi öğreneceksiniz; çünkü tüm o sükunetin arkasında o kadar yoğun duygular, müthiş bir inanç, saf, temiz bir inanç vardır ki daha çok özdeşleşme üzerine kurulu bir sinema kaldırmaz. filmleri konuları açısından lars von trier'in filmlerine benzemektedir genelde, ama trier'e oranla carl dreyer samimi bir izlenim vermeyi, trier hınzırlığına bulaşmaksızın bir duruş oluşturabilmeyi becerebilmiştir.
10 entry daha
hesabın var mı? giriş yap