ozymandias

• percy bysshe shelley'nin bir şiiri. "ıssız bucaksız çölde yol alan gezgin, yarısı kuma gömülmüş bir heykelin kaidesiyle karşılaşır;
  üstünde silik yazılar vardır.
  
  "adım ozymandias
  kralların kralı
  sen, yüce varlık
  eserlerime bak
  ki haddini bilesin."
  
  geriye bir tek kaidesi kalmış heykel kim bilir hangi uygarlığın başkentinde yükseliyordu bir zamanlar. ozymandias kim belli değil. neler yapmış, o da bilinmiyor. bu kralların kralından geriye kalan kaidedeki silik bir methiye. tarih de ozymandias gibi değil mi?" der gündüz vassaf. şiir de şöyledir:
  
  i met a traveller from an antique land
  who said: `two vast and trunkless legs of stone
  stand in the desert. near them, on the sand,
  half sunk, a shattered visage lies, whose frown,
  and wrinkled lip, and sneer of cold command,
  tell that its sculptor well those passions read
  which yet survive, stamped on these lifeless things,
  the hand that mocked them and the heart that fed.
  and on the pedestal these words appear --
  "my name is ozymandias, king of kings:
  look on my works, ye mighty, and despair!"
  nothing beside remains. round the decay
  of that colossal wreck, boundless and bare
  the lone and level sands stretch far away.'