tystnaden

• ingmar bergman'ın "through a glass, darkly" ve "winter lights" isimli eserleriyle bir üçleme oluşturan başyapıtı. filmin konusunu özetleyelim:
  iki kızkardeş birbirini sevmemektedirler. küçük olanın çocuğuyla beraber gittikleri bir tatilden dönüşte, dilini bilmedikleri bir ülkenin otelinde 1 geceliğine konaklarlar. bu arada büyük olan ölümcül bir hastalıktan muzdariptir. olaylar gelişmez, zira hepsi bundan ibarettir.
  
  filmin ismini atmosferinden almış diyebiliriz, zira neredeyse hiçbir sahnede bozulmayan, aktörlerin en fazla fısıldayarak konuşmak suretiyle bozmaktan çekindikleri bir sessizlik hakimdir filme. bu sessizlik öyle bir atmosfer yaratır ki, filmi izlerken gürültü yapmamak için nefesinizi tuttuğunuz anlar olur. özellikle çocuğun otelde dolandığı sahnelerde bergman seyirciyi^* resmen alıp çocukluğuna götürür, kendinizi koridorlarda elindeki oyuncak tabancasıyla dolaşan çocuğun yerinde bulur, o heyecanı paylaşırsınız.
  
  hayatım boyunca izlediğim en güzel filmlerden birisidir, belki birincisidir. düşününce bile insanın içini heyecanla dolduran filmlerdendir. yavaşlığı ve sessizliğiyle kimilerine iç sıkıntısı verme ihtimalini gözardı etmemek gerekir ama.