nikaragua

• dünyanın en yurekli kadınlarına sahip olmuş bir ülke.
  
  8 mart 1979
  
  ''canım kızım,
  
  bugün, önce nikaragua'daki, sonra da latin amerika ve tüm dünya ülkelerindeki insanlar, her yerdeki insanlar için çok önemli bir dönem yaşıyoruz. devrim her birimizden fedakarlık bekliyor. kendi bilincimiz ise, bu sürece olabildiğince yararlı olmak yolunda örnek bireyler olmamızı istiyor.
  
  bir gün, çok uzak olmayan bir gün, senin, bütün insanların düşman değil kardeş olduğu ve insana yakışır biçimde büyüyüp gelişebileceğin özgür bir toplumda yaşayacağını umuyorum. seninle ellerini avuçlarıma alıp konuşabilmeyi, yollarda yürürken insanların gülümsediğini, çocukların kahkahalar attığını, dereleri, parkları seyredebilmeyi öyle isterdim ki. ve bizler, halkımızın mutlu çocuklar gibi büyüdüğünü gördükçe keyifle gülümsüyor ve onların her yerdeki insanlara karşı sorumluluklarının bilinciyle, yeni insanlar olmalarını izliyoruz.
  
  sen de, tadabileceğin özgürlük ve barış cennetinin değerini öğrenmelisin. böyle diyorum, çünkü, cesur halkımızın en seçkin insanları, değerli kanlarını, gelecek nesiller ve senin gibi çocuklar için, özgürlük ve barış için, büyük bir halk sevgisiyle, seve seve döktüler. yaşamlarını, çocuklar, güzel nikaragua'mızdaki birçok kadın, erkek ve çocuğun çektiği bu sefalet, utanç ve baskı altında yaşamasın diye feda ettiler.
  
  bunları sana yüz yüze söylemek fırsatını bulamazsam ve başka kimse de söylemeyecek olursa diye anlatıyorum. bir ana yalnızca çocuğunu dünyaya getiren ve ona bakan biri değildir; bir ana, bütün çocukların, bütün insanların acısını sanki hepsini de karnında taşımışçasına duyar. en büyük arzum, bir gün senin yüreği insanlık sevgisiyle dolu gerçek bir kadın olman. ve, adaleti nasıl savunacağını bilip, onu ayaklar altına almaya kalkışan kim ve ne olursa olsun koruman.
  
  böyle bir insan olmak için, devrimimizin ve diğer ülkelerin devrimlerinin büyük önderlerinin yapıtlarını oku ve özümle; en iyilerini örnek al ve daima gelişebilmek için bunları uygula. bunu yapacağını ve başaracağını biliyorum. bu bana büyük bir huzur veriyor.
  
  sana sözler, vaatler ve içi boş ahlak yargıları bırakmak istemiyorum. sana, kendimin (henüz en iyisi olmadığını bilmeme karşın) ve bütün sandinist kardeşlerimin, yaşama karşı aldığı tavrı bırakmak istiyorum. bunu nasıl kullanacağını öğreneceğinden eminim.
  
  evet, benim tonton kızım, eğer seni yeniden görebilirsem -bu olasılık hâlâ var- yaşam ve devrim hakkında uzun uzun konuşuruz. yüklendiğimiz görevleri yerine getirebilmek için çok çok çalışırız. gitar çalar, şarkı söyler ve beraberce oynarız. böylece birbirimizi daha iyi tanır ve karşılıklı bir şeyler öğreniriz.
  
  gel, bana tatlı yüzünü göster
  çiçekler ve özgürlük kadar güzel
  ve bana mücadele edecek güç ver
  gülüşünü gerçekliğimizle birleştirip
  
  her gün seni düşünüyorum
  hep nasıl olduğunu düşlüyorum
  halkımızı ve insanlığı hep sev
  
  annen idania'dan kucak dolusu sevgiler,
  
  zaferimize kadar, daima.
  ya özgür vatan, ya ölüm''
  
  (sandino'nun kızları, 2. baskı, metis yayınları 1985, margaret randall, s.160-162)