palmer

• dün akşam izledim, justin timberlake'in oynadığını görünce hemen atladım tabii.
  
  spoiler olabilir.
  palmer, gençliğinde karıştığı bir soygun ve öldürmeye teşebbüsten 12 yıl hapiste kaldıktan sonra şartlı tahliyeyle çıkıyor ve babaannesinin yanına gidiyor. babaanne de babaanne yani. pasif agresifin, örtük sadizmin bir numarası, bayrak taşıyanı.
  bir de sam var. babaannesinin arsasındaki bir karavanda uyuşturucu bağımlısı annesiyle yaşayan "queer" bir çocuk.
  
  elbette ki louisiana'dan bahsediyoruz, white trash'ler, palmer da dahil olmak üzere, sam'e karşı garip bir önyargıya sahipler.
  palmer'ın çocuğumuza olan önyargısı kırılıyor, onu toplumsal cinsiyet kalıplarına sokmak yerine, onunla birlikte yürümeye başlıyor, adım adım ikisi de kendilerini buluyorlar. yalpalasalar da mutlu oluyorlar.
  
  öncelikle film, bir kendini iyi hisset filmi her şeyden önce. finalde karakterlerin arzularına ulaşıyorlar, bir çift anahtar, bir mektup yetiyor bunun için.
  
  filmin en büyük artısı sanırım queer çocuklara olan önyargının kırılmasına yönelik olabilir. bu açıdan da abd'nin en muhafazakar kesimlerine ait olan birinin sam'in yoldaşı olması, başarılı bir seçim olmuş. yani şu filmdeki hikayeyi new york'a ya da california'ya taşısan aynı şekilde işlemez, tereciye tere satmaktan bir farkı kalmaz. o açıdan muhafazakarların algısında bir kırılmaya sebep olur mu bilmiyorum ama en azından filmin çabasını takdir ediyorum.
  
  ve fakat, bir eleştirim de apple tv+'a: zira, başrol oyuncusu 7-8 yaşlarında olan bir filme 15 yaş sınırı koymak nedir allasen? iki sevişme sahnesini çıkarıp atarsın, böylece sam gibi çocuklar da yalnız olmadıklarını görebilir, geleceğe biraz daha umutla bakabilirler.