zeki çağlar namlı

• bana federer' i hatırlatan müzisyen. hem çok enteresan, hem başarılı, hem üretken, hem çok yakışıklı, hem çok genç olmasına rağmen kendini öne çıkarma çabası içinde olmayan bir bağlama ustası. gariptir, çok gariptir ki etrafta kendini ararken kaybetmeye yüz tutan onca insana inat bazille'in 'the terrace at meric' tablosundaki kız gibi bunca özelliğine rağmen kendini geride tutabilmeyi başarabiliyor. 'doğal sterio gitar' buluşundaki kadar doğal kalabilme erdemine sahip görünüyor. oysa tam bu noktada kaç kişi tesbih taneleri gibi dağılıyor, oraya buraya savruluyor, adını koyamadığım bir görgüsüzlük girdabına kapılıyor.köy -la lune isimli bir albümü var. ahmet inamhocanın bir zamanlar kendisine apuk sapuk bir mektup gönderen okuruna karşılık yazdığı bir yazıyı hatırlattı bana. muhterem hanımefendi ne kadar güzel olduğundan, isterse herkesi etkileyebileceğinden, yazıları ile değil bununla ilgilenildiğinden filan dem vuruyordu. hoca iyi bir yazarın yazdıkça kaybolabilmesinden bahsedip sonra da mealen "siz iyi bir okuyucu değilsiniz, yazdıklarınız da çok kötü" diyerek sonlandırmıştı yazısını. ne bu yazıyı unutuyorum, ne de bu yazının ustaca ve hakedilmiş bir biçimde bitirilişini. iyi ki ben yukarıda bahsi edilen müzisyen kadar güzel ve başarılı değilim. ahmet hocanın yazdıklarından nasibimi alacak abukluklara düşmeden böyle sapasağlam ve aynı zamanda başarılı kalabilir miydim korkusu taşırdım.