nükleer enerji

• tüm enerji kaynakları arasında en güvenli ve verimli kaynaktır. şu anki ilkel dönüştürme yöntemlerimizle bile güneş enerjisi, rüzgar enerjisi ve (bence en zararlısı olan) hidroelektrik enerjiden daha fazla verimsunmaktadır.
  nükleer enerji hakkındaki şüpheler belli başlı birkaç konu üzerinde yoğunlaşmaktadır. bunlar radyasyonun zararları, reaktör güvenliği, olası bir kazanın sonuçları, atıklar ve maliyettir.
  radyasyonun etkisi: radyasyon sanıldığı kadar tehlikeli değildir demekle başlayacağım. garip gelebilir ama gerçekten de bir nükleer reaktörün açığa çıkardığı radyasyon, ki yaklaşık 0.01 mrem civarındadır (açıklayıcı olması için bir miliremin(mrem) 1/8000000 kanser riski anlamına geldiğini söyleyebilirim). bu ise, her gün, yaşadığımız çevreden aldığımız radyasyon (doğal radyasyon) değerinin (0.9-1.1 mrem) çok altındadır. bu da günlük kanser olma potansiyelimizde (kimyasal ve genetik faktörlerle bvirlikte hesaplandığında) milyardabir bir artıa neden olur ki, bu risk sürekli etkisi altında olduğumuz binlerce kanser yapıcı etkenin yanında kolaylıkla ihmal edilebilir.
  reaktör güvenliği: reaktörde birşeyler ters gittiğinde, radyasyonun doğaya yayılmasını engelleyecek pek çok faktör vardır. bunların en önemlisi ve en sağlamı, (genel kullanımda olan westinghouse basınçlı su reaktörleri ve kaynar su reaktörlerinde ) 4,5-5 m kalınlığında, yoğun çelik içerikli beton koruma kabuğudur. bu kabuk, reaktör ve santral 10 şiddetinde bir depremle ters dönse, üzerine bir boeing 747 çakılsa, kabuğun üzerinde onlarca kilo tnt patlatılsa bile en küçük bir sızıntıya izin vermeyecek şekilde dizayn edilmiştir. kabukta çelik oranı o kadar yüksektir ki, betonu çeliğin arasına sokmak için özel yöntemler geliştirilmek zorunda kalınmıştır. ikinci önleme sistemi, beş adet olan, elektrik kesintisi ihtimaline karşı ikisi dizel motorlarıyla çalışan kor soğutma sistemidir. bu sistem, herhangi bir soğutucu kaybı durumunda reaktör korunu soğutarak kor erimesini engellemektedir. üçüncü sistem, seramik hale getirilmiş uranyum oksitten yapılmış korun kendisidir. seramik uranyum oksit, erimeye son derece dirençli ve tepkimeye girmeyen bir maddedir. dördüncü sistem, bir kor erimesi durumunda buharlaşan soğutucunun yarattığı basıncın koruma kabuğunu çatlatmasını engelleyen kabuk içi soğutma sistemidir. bu, hem dış kaynaklardan hem reaktör içi depolardan beslenen, havaya soğuk su püskürten sistemler ve buharı soğuk su dolaşan boruların üzerine üfleyen vantilatörlerden oluşmakta ve en az ikisi elektrikli ikisi dizel motoruyla çalışan yedeklere sahip bulunmaktadır. bir diğer sistem kor erimesiyle ortaya çıkan buharın zirkon alaşımlı kontrol çubuklarıyla tepkimeye girmesinden oluşacak hidrojenin patlayarak koruma kabuğunu kırmasını engellemek için, hidrojeni kontrollü şekilde yakacak kıvılcım çıkarma sistemleridir. bunun gibi pek çok sızıntı önleyici sistem bulunmaktadır(kısa kesmeye çalışıyorum entrinin boku çıkmaya başladı).
  olası bir kazanın sınuçları: olası bir kazada, reaktör kabuğu (çernobildeki özel bir durumdur) bütün radyoaktif materyali ieride tutacak, soğutma suyu boruları ya da diğer çıkışlardan oluşacak kaşçaklar da önemli bir radyasyon etkilenimine yol açmayacak kadar düşük düzeyde kalacaktır. çernobilde olan ise, bir reaktörün başına gelebileek olan en kötü şey olan reaktör kabuğunun kırılmasıydı. bunun nedeni de, buhar soğutma sistemlerine oara harcamak istemeyen rusların, koruma kabuğunun kalınlığını düşürüp içini buzla kaplamalarıydı.
  atıklar:atıklar, nükleer enerjinin "en çözülmüş sorunu"dur. atıklara yapılan, onları kayaya (çözünmez cam bloklara) dönüştürüp, sağlam bir biçimde, 600-800 m derinlikte kayalar arasına gömmektir. bu durumda kayalar arasına sabitlelen radyoaktif atık milyonlarca yıl yerinden kıpırdamayacak bir kaya parçası halini alır.
  maliyet:her ne kadar nükleer enerji alanında koyulan sıkı kurallar başlangıç maliyetinin çok yüksek değerlere tırmanmasına sebep olsa da güneş enerjisi, rüzgar enerjisi ve hidroelektrik enerjiyle karşılaştırıldığında enerji birim fiyatı son derece makuldur.